Vanuit een regenachtig Staphorst bij deze nog een laatste keer eenupdate van onze belevenissen inAfrika...

We hebben op de valreep nog een keer allefacetten van hetAfrikaanse openbaar vervoer mogen meemaken toen we vorige weekvan Lilongwe naar Cape Maclear, aan Lake Malawi, zijn gegaan.

Eerst met de bus heen: toen we op het busstation aankwamen stondde bus al klaar met draaiende motor en redelijk vol, dus we dachten datwe meteen weg zouden gaan. Maar nee hoor, de bus werd voller en voller, een 2-persoonsbank werd 3-persoons, hetbagagerek was volgeladen met tassen en hetgangpad vol met mensen, dus de backpacks moesten op schoot (ach, het was maar voor 5 uur), de kippen op het dak en na een uur gingen we dan eindelijk. O nee, niet voordat er een dominee de bus in kwam die nog even met de hele bus ging bidden, waarschijnlijk voor een veilige reis. Dat konden we wel gebruiken want toen we eenmaal op weg waren reed de buschauffeur behoorlijk hard, af en toe toeterend maar zeker niet afremmend voor overstekende koeien, kippen en geiten...Een van onze medepassagiers was behoorlijk dronken (het was ook al 10 uur 's ochtends geweest) en had zeg maar een 'hulpvaardige dronk'. Hij stond midden in het gangpad en iedereen die uitstapte moest door hem 'geholpen' worden met het uitladen van de spullen. Verder viel hij al staande in slaap maar toen de buschauffeur stopte om iemand achterna te zitten die spullen probeerde te stelen uit het benedenruim, was hij niet te beroerd om ook hier te helpen en met de buschauffeur achter de man aan te rennen.

Aangekomen in Monkey Bay ging de bus niet verder en moesten we nog naar Cape Maclear zien te komen in een 'mantola', een pick-up truck die dienst doet als openbaar vervoersmiddel. We zagen toevallig net een pick-up staan maar toen we daar vroegen of het de mantola was bleek het een politieauto te zijn. Maar geen probleem hoor, als we die wilden huren dan wilde de politie ons best even naar Cape Maclear brengen! Toch maar even gewacht op de echte mantola en toen met de haren in de wind door de bergen naar Cape Maclear. Een erg mooi stukje aan Lake Malawi en weer heel anders dan de stukken in het noorden die we vorig jaar al hadden gezien. Daar hebben we ons danook prima vermaakt met een aantal dagen niks doen. O ja, we hebben natuurlijk wel voetbal gekeken met 3 Nederlandse meisjes die we in Lilongwe hadden ontmoet: aan de open bar, in de stralende zon,met uitzicht overhet meer, dus dat was niet verkeerd.

Afgelopen dinsdag zijn we weer terug gegaan naar Lilongwe, ook nu weer in de mantola naar Monkey Bay en vervolgens voorin een andere pick up naar Salima (halverwege Lilongwe). Althans, dat was de bedoeling, maar de bestuurder had blijkbaar zijn papieren niet goed in orde, want bij een politiecontrole bleek hij niet verder te mogen rijden en moesten we alsnog uitstappen en met de minibus verder. Lekker opgepropt zitten met op Martines arm een kwijlend kind, aan Jelles kant een kind datnet in de broek had geplast en verder een algehele zweetlucht. Gelukkig konden de ramen open en reed de buschauffeur weer netjes 2 keer zo hard als de toegestane snelheid dus het waaide redelijk door. Ook de minibus moest meerdere keren door de politiecontrole en soms verbaas je je erover hoe willekeurig de politie dan is: dat de busjes bijna uit elkaar vallen is geen probleem maar vervolgens wordt er wel 10 minuten lang gediscussieerd over de profieldikte van de banden...De chauffeurs van de minibusjes lijken allemaal erg op God te vertrouwen en te denken dat het dan niet uitmaakt hoe oud en verroest de busjes zijn en hoe slecht ze rijden: bijna elk busje heeft wel een slogan achterop staan als 'Jesus is with us', 'In God we trust' of 'Jehovah is provider'. Wat ook wel typisch is, is dat veel van de busjes zijn voorzien van een rolstoelsticker,terwijlde busjes al moeilijk toegankelijk zijn als je niet in een rolstoel zit(gelet op alle zakken rijst en meel waar je overheen moet stappen)...

Uiteindelijk zijn we dinsdagmiddag weer veilig aangekomen in Lilongwe en vandaar woensdag op het vliegtuig gestapt. En na een lange reis hebben we dan gisteren weer voet op Nederlandse bodem gezet!

Het is hier weer lekker ouderwets regenachtig maar dat is op zich niet zo erg want vanaf nu moeten we ons natuurlijk weer gaan richten op het zoeken van banen!

Bedankt voor al jullie reacties en het meereizen!