Naar huis...

In de afgelopen 2 maanden hebben we jullie af en toe op de hoogte gehouden van wat we hier zoal meemaken. Naast dat er natuurlijk erg veel leuke dingen zijn en de omgeving hier echt prachtig is, liepen we er al wel een tijdje tegenaan dat het werk voor ons niet heel uitdagend is, zeker niet nu er ook nog eens weinig gasten zijn. Dit is voor ons een van de voornaamste redenen geweest om een paar weken geleden te besluiten het seizoen niet af te maken. Na het afronden en overdragen van een aantal werkzaamheden betekent dit dat afgelopen zondag onze laatste dag was en dat we op dit moment in Lilongwe zijn...

We hebben de afgelopen weken/dagen geprobeerd zo goed mogelijk alle mooie indrukken en gebeurtenissen in ons op te nemen en ook nu hebben we weer een aantal dingen meegemaakt die we niet snel zullen vergeten.

Als er iets is wat steeds weer indruk op ons maakt dan zijn het wel de olifanten. De tijd is aangebroken dat ze bijna elke dag naar het terrein komen om te eten en we hebben ze al een aantal keren in daglicht voorbij zien komen. Vorige week maandag vlak voor zonsondergang zagen we ze ook weer. Martine was aan het koken en Jelle zat lekker een wijntje te drinken op de veranda toen de olifanten (een stuk of 6) van een paar huisjes verderop steeds dichter naar ons huisje toe kwamen...En ja hoor, ze besloten van de bomen naast ons huisje te gaan eten. Onder andere was er een olifant bij met 1 naar beneden gegroeide slagtand (van zo'n 2 meter lang!) en een baby'tje, dus voor Martine reden om het huisje niet meer uit te komen en even te wachten met het opscheppen van het eten... Jelle bleef wel gewoon op de veranda zitten, maar toen een van de olifanten aan de boom aan zijn kant van de veranda begon, is hij wel even van stoel veranderd...Uiteindelijk liepen ze allemaal voor de veranda langs (op een paar meter afstand) en gingen ze naar de achterkant van het huisje om daar nog wat palmstruiken en bosjes te vergallen. Inmiddels wat later, toen we dachten dat de olifanten alweer wat verder weg waren, was Jelle de afwas aan het doen achterin het huisje en of het nou kwam doordat hij teveel lawaai met de pannen maakte of dat de olifanten gewoon ruzie hadden weten we niet, maar opeens werd er van heel dichtbij heel hard gegromd en getrompetterd! Toen vond ook Jelle het wel even spannend...

Naast de olifanten zullen we ook de nijlpaarden niet vergeten. Zeker niet na vorige week woensdagnacht, toen we een hele tijd wakker hebben gelegen van 2 vechtende nijlpaarden in de rivier, waarbij het er echt op leek dat ze elkaar aan het afslachten waren. Wat een gebrul en gegrom! Bij dat soort gevechten verwonden ze elkaar ook flink en de volgende dag zagen we zelfs een bloedspoor voor ons huisje (en ook op andere plekken op het terrein) van een gewond nijlpaard, redelijk luguber...

Ook zijn we vorige week nog voor een laatste keer op avondsafari geweest, waarbij we alle zinnen hadden gezet op het zien van een luipaard (wat ons nog niet was gelukt sinds ons verblijf hier). We hadden de hoop al een beetje opgegeven maar Godfrey is gelukkig een hele goede gids: niet iemand die alleen goed kan kijken maar iemand die alle signalen in het park leest en daaruit kan afleiden waar hij een luipaard, leeuw of hyena kan vinden: zo kijkt en luistert hij bijvoorbeeld naar de impala's, de vogels, de aan-/afwezigheid van bavianen en andere prooidieren en leest hij sporen. Dit keer was hij erg vastberaden. Nadat hij een impala alarm hoorde slaan en een hele groep impala's dezelfde kant op zag kijken wist hij dat daar een luipaard was. Na ruim een kwartier in het donker te hebben gestaard terwijl er niks gebeurde dachten we nog even dat Godfrey zich vergist had (andere auto's die we tegenkwamen waren inmiddels ook allang weer doorgereden) maar toen werd ons wachten toch beloond! Het was inderdaad een luipaard en met de auto hebben we hem nog een tijdje kunnen volgen, echt heel mooi!

Waarschijnlijk zullen we het wildlife nog gaan missen als we straks weer in Nederland zijn. Maar het zal zo ook zijn voordelen hebben om straks weer in een huis te wonen waar we ons niet druk hoeven te maken over muizen, kikkers (tussen kleren, in de wc-pot, onder je bed, in het sleutelgat), mieren (op je brood, in de pan) en muggen (die op de een of andere manier toch steeds weer in de klamboe komen) of over slangen, schorpioenen of bavianen (die schuin boven je in de boom gaan zitten en dan gaan plassen) in de tuin.

Natuurlijk hebben niet alleen de dieren indruk op ons gemaakt. Ook met het personeel en de mensen hebben we een aantal mooie dingen meegemaakt.

Bij het pakken van onze spullen wilden we daarom graag nog een aantal dingen achterlaten voor de personeelsleden en na een rigoreuze schifting hadden we aardig wat kleren en andere dingetjes verzameld om weg te geven. Ook waren er nog wat gedoneerde spullen van een gast en spullen van Menno en Virginie dus al met al best veel. Alleen wisten we nog niet zo goed hoe we het moesten verdelen. Normaal zouden we daar waarschijnlijk niet zo moeilijk over doen, maar aangezien we weten wat voor slagveld het is als de fooi verdeeld moet worden, wilden we het wel zo eerlijk mogelijk doen.

De verdeling van de fooi gaat namelijk ongeveer zo.

Als gasten weggaan laten ze vaak een fooi achter in de 'tipbox'. De tipbox is voorzien van 2 sloten en de gasten hebben hun hielen nog niet gelicht of al het personeel staat al om de tipbox heen om deze te openen en te zien wat er in zit. Aan het begin van het seizoen bleken de sleutels van de tipbox spoorloos en aangezien men toch echt wilde weten wat er in zat, zijn de sloten met 5 man sterk gedemonteerd...

Sindsdien zitten er dus geen sloten meer op de tipbox, dus nu is het helemaal een gevoelige kwestie: de tip box wordt niet meer uit het oog verloren als er iets in gestopt is en er moeten minstens 2 getuigen bij zijn als deze vervolgens geopend wordt om vast te stellen hoeveel er in zit, want anders dan zou iemand er wel eens iets uit gestolen kunnen hebben...

Vervolgens moet de fooi nog verdeeld worden. Iets waar de lodge geen beleid voor heeft en wat het personeel zelf mag bepalen. Dit zorgt keer op keer weer voor verhitte discussies, die (als je niet ingrijpt en zegt dat mensen weer aan het werk moeten) soms wel uren-, nee zelfs dagenlang kunnen duren...De een vindt dat hij recht heeft op meer fooi omdat hij een belangrijke functie heeft, de ander omdat hij meer uren heeft gemaakt, enz. enz. Toen Jelle een voorstel met meerdere voorbeeldscenario's had uitgeprint (met de nadruk op voorbeeld), dacht men meteen dat het van Jelle op een bepaalde manier verdeeld moest worden, wat hem een aantal gesprekken met bezorgde en gefrustreerde medewerkers opleverde.

Met dit in ons achterhoofd wisten we dat we de verdeling van de spulletjes goed moesten aanpakken en zonder ruimte voor discussie of scheve gezichten. Na wat mogelijke scenario's kwamen we op het idee om enigszins gelijkwaardige stapeltjes te maken, deze in zakjes te stoppen, de zakjes te nummeren en vervolgens iedereen een lootje te laten trekken met een nummer, zodat het erg willekeurig was en niemand zich tekort gedaan hoefde te voelen. Bij de uitleg van het lootjes trekken heeft Jelle nog eens benadrukt dat het allemaal willekeurig was en 'in the hands of God' (is men wel gevoelig voor) wat er in het zakje zou zitten. We waren nog even bang dat er een discussie zou komen wie er als eerste een lootje mocht trekken, maar dat viel gelukkig mee. Uiteindelijk was iedereen als kleine kinderen zijn zakje aan het uitpakken en is er geen onvertogen woord gevallen! Een aantal items viel bijzonder in de smaak, zoals een oud telefoontje, een oude spijkerbroek, maar ook een nagelknippertje ging van hand tot hand om bewonderd te worden.

Dat was op onze laatste werkdag afgelopen zaterdag, dus een leuke afsluiter met het personeel!

Afgelopen maandag zijn we met de auto naar Chipata gebracht en na daar op de camping te hebben overnacht zijn we dinsdag verder gegaan naar Lilongwe, waar we op dit moment nog zijn.

We wisten eerst nog niet zo goed wanneer we weer naar Nederland wilden omdat we misschien nog wel een tijdje wilden backpacken, maar na een aantal dingen te hebben uitgezocht voor de wijziging van onze terugvlucht blijkt dat we volgende week woensdag het goedkoopst terug kunnen. Nog een kleine week dus en dan komen we weer naar huis! De komende dagen gaan we waarschijnlijk nog even lekker relaxen aan Lake Malawi en dan op naar de Nederlandse zomer....