Net als je denkt dat je inmiddels wel een beetje gewend bent aan alle beestjes hier, gebeurt er wel weer iets 'verrassends':

• Jelle die zonder te kijken een broodje in zijn mond stopt om vervolgens te constateren dat ie vol zit met mieren;
• een gast die komt klagen dat er een kikker in haar waterkoker zat, waar ze pas achter kwam nádat ze water (en dus ook de kikker) had gekookt, thee had gedronken en diarree had gekregen;
• een gast die we vanuit haar huisje horen gillen en die vervolgens naar ons toe komt snellen om te zeggen dat er een kikker in haar badpak zat en of iemand de kikker (die ze inmiddels had uitgeschud en nietsvermoedend in haar huisje had achtergelaten) kon verwijderen (wat iemand toen ook gedaan heeft maar wat niet echt zin heeft aangezien die kikkers echt overal zitten);
• Jelle die op een krukje zit terwijl er vervolgens een slang langs de poot omhoog kruipt;
• Olifanten die 's nachts zó dichtbij ons huisje komen, dat Martine er niet meer van kan slapen: blijkbaar staan er vlakbij ons huisje een aantal erg smakelijke bomen, waar ze dan met veel geweld takken van afbreken en die opeten. Op zich nog tot daar en toe, maar toen ze vervolgens langsliepen en we in het schijnsel van de nachtverlichting 3 hele grote schaduwen voorbij zagen komen en een slurf de boom in zagen gaan, terwijl het enige wat ons van hun scheidt een stuk gaas is, was het toch wel een beetje spannend (en de woorden van een halfslapende Jelle 'ik bescherm je wel' zijn ook niet echt geloofwaardig
  
  );
• Een slang die vlak voor onze voeten achter een hagedis aan zit, waarbij de hagedis zijn staart afwerpt en zelf snel de boom in schiet en de slang achterlaat met zijn staart, die nog een halfuur aan het nastuipen is;
• Gestoken worden door tseetseevliegen, die geen bescheiden bultje op je huid veroorzaken maar een compleet ei, erg fijn en charmant...;

Wat in deze tijd van het jaar trouwens wel echt een plaag is, is de malariamug. De een na de ander krijgt hier malaria en het meest gebruikte en meest effectieve medicijn ertegen (Co-artem) is hier in de hele streek bijna niet meer te krijgen.Ondanks dat wij elke week braaf onze preventieve anti-malariapillen slikken en dachten er goed vanaf te komen, lijkt het er trouwens op dat Martine ook malaria heeft gehad. Zeker weten we het niet, maar alle symptomen wezen er wel op en na een kuurtje Co-artem (die Menno en Virginie gelukkig nog hadden) was het na een dag zo goed als over. Gelukkig maar, want anders hadden we alsnog naar de kliniek gemoeten en dat schijnt één grote besmettingshaard te zijn, dus als je nog geen malaria hebt dan krijg je het daar wel...

Dan nog even een korte update van wat ons hier verder zoal heeft beziggehouden de afgelopen weken.

Naast wat rustige dagen hebben we ook weer een aantal drukke en lange dagen met gasten achter de rug. Erg leuk, want we mochten de gasten verrassen met een zgn. 'bushlunch' in het park. Standaard gaan de gasten alleen 's ochtends en 's avonds op safari, maar deze gasten hadden ook een 'whole-day' safari geboekt, waarbij ze dus de hele dag het park in gingen. Afgesproken was dat wij Godfrey, de gids, om 12 uur midden in het park zouden treffen, waar we dan samen met de kok een heerlijke lunch met alles erop en eraan (tafels, stoelen, bestek, koude drankjes, enz.) zouden hebben klaargezet. We hadden afgesproken onder een grote boom met uitzicht op de rivier. Na wat uitleg van Virginie dachten we wel te weten waar het was en anders wist de kok het ook zeker wel. Helaas bleek er eenmaal in de auto toch wat onduidelijkheid over welke grote boom er precies bedoeld werd....Nou zijn er nogal veel bomen in het park, is de rivier erg lang en de telefoonontvangst niet al te best, dus op een gegeven moment waren we toch redelijk verdwaald, terwijl de tijd maar doortikte.

Na een aantal telefoontjes, zijweggetjes, bomen en nog meer telefoontjes hadden we dan om half 1 het plekje eindelijk gevonden (terwijl het maar 3 kwartier rijden zou moeten zijn en we al om half 11 weg waren gegaan)...De gids was gelukkig zo slim om niks tegen de gasten te zeggen (zij dachten gewoon een broodje te gaan eten en wisten niet eens dat er ergens in het park een uitgebreide lunch voor ze zou worden klaargemaakt) en gewoon een beetje in de omgeving rond te rijden totdat hij ons zou zien, dus de gasten hadden niks door van onze race tegen de klok. Ook hadden we op de valreep nog een paar leeuwen onder een boom zien slapen, een paar honderd meter vanaf onze lunchplek, dus toen de gasten aankwamen en wij nog druk bezig waren met voorbereidingen, konden we ze mooi even afleiden met de leeuwen (want die hadden ze die dag nog niet gezien). Gasten helemaal blij, zowel met de leeuwen als met de lunch, dus alles kwam toch nog op zijn pootjes terecht

Verder zien we elke dag meer dieren naar de rivier komen aangezien het in het park steeds droger wordt. Zo zien we vanuit onze luie stoel olifanten die de rivier oversteken (met hele schattige kleintjes die amper boven het water uitkomen), zebra's, giraffes, impala's en buffels. Maar zelfs toen Martine ziek in bed lag en de deur van het chaletje openstond zag ze nog wildlife voorbijkomen: eerst een nieuwsgierige baviaan die op de veranda ging zitten en later nog een monitorlizard (vrij grote hagedis) die in de deuropening stond.

Nou, dit was het weer voor nu, terwijl het hier winter wordt begrepen we dat in NL eindelijk de lente is aangebroken, dus geniet er lekker van allemaal!