In het vorige verhaaltje hebben we al wat verteld over de verschillen in bepaalde dingen tussen hier en Nederland en ook nu zijn er weer wat dingen die ons zijn opgevallen.

Om nog maar eens wat te noemen:

Het begrip 'veiligheid' op het werk wordt hier nogal ruim geïnterpreteerd.

Zo wordt de veiligheidsbril die eigenlijk bedoeld is voor slijpen en zagen daar nooit voor gebruikt, maar op het moment dat er een spitting cobra in de doucheruimte van het personeel zit en degene die door de groep is aangewezen om deze daar uit te halen, wordt de bril toch maar opgezet en worden teenslippers vervangen voor laarzen. De bril blijkt dan vervolgens toch zo vies en stoffig te zijn dat degene die hem draagt hem alsnog steeds omhoog doet omdat hij anders de spitting cobra (die bij een aanval rechtstreeks gif in de ogen spuit) niet kan zien....

Ook was iemand bezig met het sprayen van - behoorlijk chemisch - bestrijdingsmiddel tegen termieten, toen Jelle constateerde dat de tank lekte op zijn rug en zijn hele T-shirt doorweekt was met het giftige goedje...De werknemer vond het zelf blijkbaar geen reden om met het werk te stoppen of de tank te maken, maar Jelle heeft hem toch maar even heel snel onder de douche gestuurd met een stuk Dettol zeep (in de hoop dat dat de schade nog enigszins zou beperken).

Eerlijk gezegd zijn we zelf soms trouwens ook wel een beetje laks als het op veiligheid aankomt en dat heeft Jelle geweten ook....Als we 's avonds van het hoofdgebouw van de lodge naar ons (nogal afgelegen) huisje lopen nemen we namelijk wel elke keer braaf onze zaklamp mee, waarmee we dan voor ons uit schijnen om er zeker van te zijn dat er geen olifanten zijn, maar dat is meer een beetje een automatisme geworden dan dat we er ook echt op beducht zijn. Maar deze week was het raak: Jelle liep met onze minst felle zaklamp naar het huisje toen hij in de boom voor zich wat geritsel en gekraak hoorde. Hij dacht 'het zullen wel bavianen zijn' (daar zijn we inmiddels aan gewend) en liep gewoon door totdat hij opeens op 2 meter afstand oog in oog stond met een grote olifant! De olifant deinsde een beetje achteruit en Jelle is vervolgens echt als een gek de andere kant op gerend naar het dichtstbijzijnde huisje, gelukkig niet achtervolgd

Twee dagen later liep Jelle op zijn teenslippers over het hoofdpad toen hij opeens bijna op een slang stond. De slang schrok van Jelle en Jelle van de slang, waarop ze allebei van elkaar weg sprongen, dus ook dat liep gelukkig met een sisser af....

Naast veiligheid is ook ziekte een verhaal apart. Op dit moment lijkt er malaria te heersen in het dorp want de een na de andere werknemer heeft malaria of denkt bij elk kuchje of pijntje malaria te hebben. Dus elke ochtend is het weer de vraag wie er allemaal op komen dagen en als ze al komen of ze dan in staat zijn om te werken of dat ze ons zielig aankijken en vragen of ze een briefje mee kunnen krijgen en naar de kliniek kunnen om zich te laten testen en medicijnen te kopen.

Vorige week dinsdag spande trouwens wel de kroon: de helft was al ziek thuis en vervolgens kwam een van de laatste medewerkers naar Jelle met het verhaal dat hij kiespijn had en dat hij graag naar het dorp wilde om soda (of zo?) te kopen om tussen zijn kiezen te stoppen om de pijn te verzachten (hij had namelijk geen geld om de kies te laten trekken). Jelle sprak met hem af dat hij een half uur kreeg om naar de winkel te gaan, maar daarna moest hij toch echt weer terug komen. Op zich leuk zo'n afspraak, maar die kwam dus de hele dag niet meer opdagen...Alsof er niks aan de hand was kwam hij woensdags weer op het werk om te zeggen dat hij de hele dag naar medicijnen had gezocht en daarna maar was thuisgebleven

Maandag was iedereen er gelukkig weer en hadden we werkoverleg.

Hierbij werd onder andere door iemand schoorvoetend de vraag gesteld of er misschien ook wat keukengerei voor de werknemers beschikbaar gesteld kon worden omdat hij al een jaar lang als kok voor het personeel met een ijzerdraadje in de pannen roerde...Ook moest er een plan komen voor het schoonhouden van de personeelskeuken, aangezien niemand ook maar iets achter zich opruimt en vervolgens de apen en insecten alle etensresten opeten, wat natuurlijk niet echt hygiënisch is...

Zondag is onze vrije dag en kunnen we altijd even bijkomen van al deze werk'perikelen'. Afgelopen zondag waren we door een werknemer (Kenny) uitgenodigd om bij hem langs te komen en met hem mee naar de kerk te gaan. Zo gezegd zo gedaan.

Om 8 uur werden we bij zijn huis verwacht want de kerk zou om 9 uur beginnen en het was nog zo'n 3 kwartier lopen. Aangezien het vanwege de olifanten niet echt veilig is om van de lodge naar het dorp te lopen, gingen we met de auto naar zijn huis. Op zich best dichtbij, maar alsnog een hele onderneming, want de wegen in het dorp zijn niet bepaald ingesteld op auto's, dus uiteindelijk moesten we (met de grote 4 wheel drive) door tuintjes en over het terrein van andere mensen rijden om zijn huis te bereiken. Vervolgens kregen we op weg naar de kerk van Kenny meteen een rondleiding door het dorp en moesten we nog een stuk door de velden lopen totdat we bij een - uitgerekt - hutje aankwamen en Kenny zei 'dit is de kerk'. We waren de eersten dus moesten nog even wachten totdat de dominee (pastor James) er aankwam. Ons bezoek was natuurlijk al lang en breed bekend bij iedereen, dus er was een ereplaatsje voor ons gereserveerd op het 'podium', naast de dominee.

De dominee legde ons vooraf uit wat er op het programma stond en dat was zo'n waslijst dat we al een vermoeden hadden dat het lang zou duren. Zonder te wachten totdat alle mensen binnen waren, ging de dominee alvast van start.

Als eerste stond er een gebed op het programma. Maar anders dan in Nederland is het hier niet zo dat de dominee dan voorgaat in gebed, maar iedereen zegt/schreeuwt gewoon door elkaar wat ie tegen God wil zeggen. Dat gaat dan half in het Engels, half in het Nyanja (lokale taal), zodat we van alle kanten mensen hoorden roepen 'o Lord almighty, I worship you!', 'Jesus I love you!' en meer van dat soort dingen.

Halverwege de kerkdienst werd ons gevraagd onszelf voor te stellen. Vervolgens werden we door de hele kerk gezegend (waarbij iedereen 'Baliki, baliki!' in onze richting riep) en kregen we zelfs een flesje Fanta aangeboden (een erg gastvrij gebaar, aangezien de meeste mensen dat voor zichzelf niet eens kunnen betalen).

Verder stond er vooral veel zingen, klappen en dansen op het programma en toen de dominee bezig was met zijn preek (die met heel veel passie werd gebracht...) en (ongeveer om de zin) 'Hallelujah' riep of 'am I talking to you!', riepen alle mensen in de kerk (wij dus ook) 'Amen!', dus al met al best een gezellige boel. Maar toen de dienst na ruim 3,5 uur (!) was afgelopen waren we toch wel een beetje gaar.

Toen we dachten eindelijk naar huis te kunnen, nam de dominee ons nog even apart om voor ons te bidden en ons nogmaals te zegenen en toen dat klaar was zei de dominee dat hij nog even zakelijk iets aan ons wilde voorleggen, want ja, een dominee kon natuurlijk ook best een businessman zijn. Hij had namelijk nog een stuk land aan de rivier en of we misschien geïnteresseerd waren om daar in te investeren voor het beginnen van een lodge of andere mensen kenden die geïnteresseerd zijn. Dus mocht iemand interesse hebben, we hebben het tel.nr. van pastor James

Ondanks dat het kerkbezoek natuurlijk een erg leuke ervaring was, hebben we de uitnodiging van een andere werknemer om volgende week met hém mee naar de kerk te gaan nog maar even voor ons uitgeschoven....

O ja, trouwens nog een leuk feitje waar we bij het sterren kijken tijdens een avondsafari achter kwamen: het steelpannetje staat hier op het zuidelijk halfrond op zijn kop!