Ben je het niet dan wordt je het hier wel! Aangezien op ongeveer elk gebied de middelen erg schaars zijn ben je hier wel genoodzaakt er creatief mee om te gaan.

Als gast vind je het niet meer dan normaal dat wanneer je hier komt je elke dag wat anders voorgeschoteld krijgt, maar nu we hier een tijdje zijn, weten we dat de variëteit in het aanbod aan eten erg klein is en dat het best wat creativiteit vraagt om elke keer wat anders lekkers te maken. Gelukkig hebben we een kok die dat erg goed lukt en die ook nog eens zo behulpzaam is om ons een aantal van zijn recepten te leren. Eén daarvan willen we jullie niet onthouden: zelf yoghurt maken! Voor het geval je midden in de bush zit, slechts houdbare melk, melkpoeder en een citroen voorhanden hebt en toch zin hebt in yoghurt dan volgt hier het recept!

Gooi 3 liter houdbare melk in een pan. Warm het op tot het gaat dampen en klop het vervolgens totdat er een schuimlaag op komt. Roer er dan 400 gram melkpoeder doorheen. Wanneer je yoghurt hebt (250 ml) voeg je dat er aan toe en laat je het vervolgens opwarmen in de zon (zorg wel dat de bavianen er niet bij kunnen!) zodat de bacteriën uit de yoghurt zich kunnen vermenigvuldigen. Check het af en toe totdat het één massa is geworden en proef of het de goede smaak heeft. Daarna zet je het in de koelkast (die je dan dus wel moet hebben in de bush) en voi la, de volgende morgen heb je heerlijke zelfgemaakte yoghurt! Als je geen yoghurt hebt maar wel een citroen, dan kan je die ook gebruiken. In dat geval schijn je een beetje van het melkmengsel aan de kook te moeten brengen en er vervolgens een citroen in leeg te persen en het snel op te kloppen. Daarvan roer je dan weer 1 eetlepel bij de rest van de melk, wat je vervolgens ook weer op laat warmen, enz....Dit laatste hebben we niet getest, dus mocht iemand de behoefte hebben om het te proberen dan horen we graag of het gelukt is

Ook op het gebied van schoonmaken zijn de middelen hier een stuk beperkter dan in Nederland. In Nederland heb je voor elk verschillende klusje wel weer een ander hyperabsorberend, microvezel, superreinigend doekje of sponsje, maar hier doen ze alles (maar dan ook echt alles - van auto tot vloer en van afwas tot toilet) met een en dezelfde zogenaamde 'mutton cloth', een lange doek waar ze een stuk vanaf scheuren en die ze vervolgens tot op de laatste draad op gebruiken (waarbij je er trouwens wel goed op moet toezien dat ze niet vrolijk de huisjes of de bar schoonmaken met het doekje dat ze net voor de wc gebruikt hebben). Geef je ze hier een schuursponsje dan weten ze vervolgens ook niet hoe ze daar mee om moeten gaan: ze schuren er zo hard mee dat menig glas hier onder de krassen zit en het sponsje binnen de korste keren uit elkaar ligt...Dan toch maar weer gewoon de mutton cloth gebruiken...

Verder is er ook bij de kapper weinig keuze en wordt het je gemakkelijk gemaakt (alhoewel): de enige mogelijke kapsels voor mannen schijnen de potato cut (helemaal kaal), de brush cut (gemillimeterd) en de English cut (geen idee wat dat inhoudt...) te zijn. Jelle is nog niet geweest, maar is zich al wel druk aan het beraden op zijn keuze...

Ook komen we er achter dat je zonder stroom en beltegoed toch heel goed een mobieltje kan hebben. Alle medewerkers (die thuis geen stroom hebben) nemen namelijk elke dag trouw hun mobieltje mee om op het werk op te laden. En als een medewerker niet op komt dagen en vervolgens één keer je telefoon over laat gaan, dan moet je daaruit concluderen dat hij geen beltegoed heeft en je hem dus even terug moet bellen...(Dit werkt dus niet als ze elkaar willen bellen en allebei geen beltegoed hebben).

Op sommige vlakken moeten we juist ook leren iets minder praktisch te zijn. Zo wilde Martine de was ongestreken weer meenemen van de wasruimte (de wasvrouw had al zoveel te doen), maar na te hebben gehoord dat er dan beestjes in je kleren kunnen blijven zitten die eitjes onder je huid leggen, hebben we de was toch maar even weer terug gebracht

We worden trouwens ook door schade en schande wijs: wanneer je één keer constateert dat een stuk brood dat je op het aanrecht laat liggen wordt weggedragen door de mieren, leg je het de volgende keer al snel even in een zakje of afgesloten bak...En na allebei finaal te zijn leggeprikt door de muggen en andere insecten (waarbij we helemaal GEK worden van de jeuk!) nemen we nu alle maatregelen (van muggenspray tot klamboe tot verdelger) om de beten voor te zijn..(resultaat blijft tot nu toe echter uit

Ook hebben we geleerd om voor 6 uur ons eten te koken, aangezien dat meestal het tijdstip is waarop de stroom uitvalt (net wanneer het donker wordt en je het nodig hebt), en doen we de afwas onder de douche, bij gebrek aan een keukentje in ons huisje...

Verder gaat het hier goed. We beginnen onze huisdieren al een beetje te leren kennen. Zo is er een muis/rat die ons ‘s nachts wakker houdt met knagen en hebben we een aantal kikkers die op de stang van ons handdoekenrek en in onze kledingkast in winterslaap zijn.

Donderdag hebben we de eerste olifant op het terrein gezien. Een van de nachtwakers kwam naar ons toe om te zeggen dat er een olifant bij de werkplaats was, dus wij er natuurlijk op af! Het bleek om een hele grote mannetjesolifant te gaan, dus we hebben maar een beetje afstand gehouden. De nachtwakers - die ons zouden moeten beschermen of in elk geval vertellen wat we moeten doen in geval van nood - zijn zelf trouwens nog het meest bang voor de olifanten: toen de olifant onze kant op kwam, rende de nachtwaker zelf snel weg en kroop vliegensvlug onder de auto. Tja, daar heb je dus niet zo heel veel aan... Echt gek is het trouwens niet dat ze er zo bang voor zijn want twee weken geleden is er nog een dorpeling gedood door een olifant (gespiesd aan de slagtand) toen hij ‘s nachts dronken vanuit de kroeg naar huis wilde lopen. Dingen die je in Nederland niet op het nieuws hoort (alleen als het met buitenlanders gebeurt) maar die hier dus wel voorkomen. En ook horen we regelmatig verhalen van mensen die in één dag hun hele veldje met rijst of pompoenen voor hun neus door de olifanten zien worden opgegeten, en zo in één klap maanden werk verloren zien gaan.

Ook de nijlpaarden komen regelmatig aan onze kant van de rivier om te grazen. We horen ze soms ‘s nachts naast ons huisje kauwen en toen we zondag terug kwamen van safari zagen we er een vlak langs de hoofdweg staan, wat een groot beest zeg! In het water zien ze er nog enigszins gracieus uit, maar op land zie je pas wat een moddervette beesten het zijn (en waarvan, vraag je je af, aangezien ze alleen maar gras eten).

Nou, het wordt tijd om te stoppen want de muggenbulten schreeuwen weer om aandacht....Daaag!!